© 2016 Regents of the University of California.The Review summarizes much of particle physics and cosmology. Using data from previous editions, plus 3,062 new measurements from 721 papers, we list, evaluate, and average measured properties of gauge bosons and the recently discovered Higgs boson, leptons, quarks, mesons, and baryons. We summarize searches for hypothetical particles such as supersymmetric particles, heavy bosons, axions, dark photons, etc. All the particle properties and search limits are listed in Summary Tables. We also give numerous (...) tables, figures, formulae, and reviews of topics such as Higgs Boson Physics, Supersymmetry, Grand Unified Theories, Neutrino Mixing, Dark Energy, Dark Matter, Cosmology, Particle Detectors, Colliders, Probability and Statistics. Among the 117 reviews are many that are new or heavily revised, including those on Pentaquarks and Inflation. The complete Review is published online in a journal and on the website of the Particle Data Group. The printed PDG Book contains the Summary Tables and all review articles but no longer includes the detailed tables from the Particle Listings. A Booklet with the Summary Tables and abbreviated versions of some of the review articles is also available. (shrink)

The US neutrino community gathered at the Workshop on the Intermediate Neutrino Program at Brookhaven National Laboratory February 4-6, 2015 to explore opportunities in neutrino physics over the next five to ten years. Scientists from particle, astroparticle and nuclear physics participated in the workshop. The workshop examined promising opportunities for neutrino physics in the intermediate term, including possible new small to mid-scale experiments, US contributions to large experiments, upgrades to existing experiments, R&D plans and theory. The workshop was organized into (...) two sets of parallel working group sessions, divided by physics topics and technology. Physics working groups covered topics on Sterile Neutrinos, Neutrino Mixing, Neutrino Interactions, Neutrino Properties and Astrophysical Neutrinos. Technology sessions were organized into Theory, Short-Baseline Accelerator Neutrinos, Reactor Neutrinos, Detector R&D and Source, Cyclotron and Meson Decay at Rest sessions.This report summarizes discussion and conclusions from the workshop. (shrink)

K.E. Løgstrups disputats fra 1942 – nu i revideret udgave med Løgstrups senere tilføjelser og rettelser. Redaktion og efterskrift ved Kees van Kooten Niekerk. Den transcendentalfilosofiske Problemstillings Forstaaelse af Livet i sig selv som formløst og skikkelsesløst deler Teologien ikke. Den jødisk-kristne Livsforstaaelse er den modsatte: at Livet er noget bestemt, før og uanset den Skikkelse det vinder i Kulturen. Menneskelivet er ikke først og ikke udelukkende Kultur-Liv. I Israels Tro og i Jesu Forkyndelse er Livet i sig selv, uanset (...) hvilke Skikkelser Mennesket giver det i sin Kultur, noget bestemt, fordi det er skabt Liv.” "For Løgstrup-fortolkere er det spændende at følge Løgstrups udvikling, hvor de senere tanker om den etiske fordring som et humant begreb og de suveræne livsytringer tager sin begyndelse i disputatsen." **** Henrik Gade Jensen, Jyllands-Posten "Løgstrup starter sin videnskabelige karriere med at rydde grunden for det livtag med den sekulariserede, gudløse tilværelsesforståelse, der siden blev hans opgave tilværelsen igennem. Der er en enestående konsekvens i Løgstrups liv og tænkning fra først til sidst, en teologisk konsekvens. Det er det, der er det store ved ham." Niels Højlund, Weekendavisen. (shrink)

Automatized scalable healthcare support solutions allow real-time 24/7 health monitoring of patients, prioritizing medical treatment according to health conditions, reducing medical appointments in clinics and hospitals, and enabling easy exchange of information among healthcare professionals. With recent health safety guidelines due to the COVID-19 pandemic, protecting the elderly has become imperative. However, state-of-the-art health wearable device platforms present limitations in hardware, parameter estimation algorithms, and software architecture. This paper proposes a complete framework for health systems composed of multi-sensor wearable health (...) devices, high-resolution parameter estimation, and real-time monitoring applications. The framework is appropriate for real-time monitoring of elderly patients' health without physical contact with healthcare professionals, maintaining safety standards. The hardware includes sensors for monitoring steps, pulse oximetry, heart rate, and temperature using low-power wireless communication. In terms of parameter estimation, the embedded circuit uses high-resolution signal processing algorithms that result in an improved measure of the HR. The proposed high-resolution signal processing-based approach outperforms state-of-the-art HR estimation measurements using the photoplethysmography sensor. (shrink)

Sprogfilosofiske overvejelser, der ikke bygger på sprogvidenskab.

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

Ateistlerin teizmi reddetme gerekçeleri, genellikle kötülük sorununun teizme karşı en güçlü argüman olduğunu iddia etmelerinde yatmaktadır. Nitekim ateizme göre teizm, bu soruna başarılı bir şekilde cevap verememektedir. Bununla birlikte kötülük sorununun sadece teistler için bir problem olmadığı iddia edilebilir. Bizde bu makale içerisinde bu savdan yola çıkarak, yakın dönemde Yujin Nagasawa’nın geliştirdiği “sistematik kötülüğün varoluşsal sorunu” açısından bu iddiayı ele almaya çalıştık. Bu sorun, başlangıçta, yalnızca dünyadaki belirli olayların veya belirli olay türlerinin kötü olduğunu değil, aynı zamanda insan varoluşunun dayandığı (...) tüm biyolojik sistemlerin kötü olduğunu göstererek, teizm için bir meydan okuma yaratmaktadır. Ancak hem teistlerin hem de ateistlerin tipik olarak dünyanın genel olarak iyi olduğunu ve içinde yaşamaktan mutlu ve minnettar olmamız gerektiğini onaylayan varoluşsal iyimserliği benimsedikleri düşünüldüğünde, kötülüğün bu versiyonu, teizm için olduğu kadar, ateizm içinde bir problem olmaktadır. Makale içerisinde sorunun bu versiyonuna yanıt verirken ateizmin teizme kıyasla önemli bir dezavantajla karşı karşıya kalması nedeniyle, bunun ateizme karşı güçlü bir argüman olabileceğini iddia ediyoruz. (shrink)

Bir şey, Tanrı onu emrettiği için mi iyidir ya da kötüdür? sorusunu merkeze alarak oluşturulan ve yakın dönem içerisinde gerek din felsefesi ve gerekse ahlak felsefesi içerisinde tartışılan konulardan biriside “İlahi Buyruk Teorisi”dir. Bu teori kısaca, ahlaki değerlerin kaynağının, Tanrı’nın buyruklarında, yani onun emir ve yasaklarında belirlendiğini açıklamaya çalışmaktadır. Eylemlerimizin iyi ya da kötü olarak nitelendirilmesinin Tanrı’nın buyruklarıyla mı, yoksa onların Tanrı’dan bağımsız, yani, kendi doğalarından mı kaynaklandığı tartışması, ilk olarak ahlak felsefesi içerisinde Platon’un “Euthyphro” diyaloğunda kendisine yer bulmuştur. Bununla (...) beraber Hristiyan teolojisi içerisinde Aziz Augustinus, Duns Scotus ve Thomas Aquinas isimler; İslam düşüncesi içerisinde ise, “Hüsün ve Kubuh” meselesi adı altında Mu’tezile, Eş’ariyye ve Matüridiyye gibi ekoller konuya dair yaklaşımlarını ortaya koymaya çalışmıştır. Son olarak daha yakın dönemde din felsefesi içerisinde Philip L. Quinn, Robert M. Adams ve Janine Marie Idziak gibi birçok isim bu teoriye yönelik kapsamlı çalışmalar ve argümanlar geliştirmiştir. (shrink)

The author refers to his book “Die Selbstgestaltung des Lebendigen, synoptische Theorie des Lebens als ein Beitrag zu den philosophischen Grundlagen der Naturwissenschaft” and comments some basic theses of it, namely the body-soul-relation, the gestalt and the problem of the “soul” of the plant and the significance of these conceptions for the description and the understanding of the realizing itself of the living being. The Author prefers not to call a soul the transcendent order which is propre to a plant, (...) as to all what lives, and which is the consequence of their quality as a gestalt. He designs with J.Reinke the transcending order of the plant with the name “diaphysis”. He names his theory of life autotelism and has some hope that it can reconcile mecanism and vitalism in the idea of identity of the so called parallel processes in different ontological dimensions. The duality of body or organism and soul or “innen” is a result only of human thinking, really they are a whole together and do not work upon another, but what happens in the one of them, happens at the same moment in the other one like in a mirror. The unity of both has been stated so often, that it sounds rather trivial, but in the book cited above it is described and argued exactly in that sense that phenomene and gignomene in one and the same life process are correspondent structures in different ontological dimensions, coordinated to one another, as it were, like two mathematical co-ordinates.The author replies to a critic who has doubts about the possibility of our thinking to approximate to the problems in question. He designs that kind of thinking which is adequate to that purpose.L'auteur se réfère à son livre „Die Selbstgestaltung des Lebendigen, synoptiscne Theorie des Lebens als ein Beitrag zu den philosophischen Grundlagen der Naturwissenschaft” et commente quelques de ses thèses basales, à dire la relation du corps et de l'âme, la gestalt et le problème de l'âme de la plante et l'importance de ces notions pour la description et l'entendement de la réalisation de l'être vivant par lui-même. Il préfère de ne pas nommer un âme l'ordre transcendant qui est propre à la plante comme à tout être vivant et qui est la conséquence de leur qualité comme une gestalt. Il désigne avec J.Reinke l'ordre transcendant de la plante comme „diaphysis”. Il nomme sa théorie autotelisme et il a un peu d'espoir qu'elle peut reconcilier mécanisme et vitalisme par l'idée de l'identité des si-nommés „evénements parallèles” en dimensions ontologiques diverses. La dualité corps ou organisme et âme ou „innen” n'est qu'un résultat de la raison humaine, en réalité ils sont une unité ensemble et n'agissent pas l'un sur l'autre, mais qui arrive dans l'un d'eux, arrive dans l'autre au même instant comme dans un miroir. L'unité des deux est affirmée si souvent, que cela semble presque trivialement, mais dans le livre cité cela est décrit et argumenté exactement dans le sens, que phénomène et gignomène dans le même procès de vie sont structures correspondantes dans diverses dimensions ontologiques, qui sont coordonnées l'une à l'autre, pour ainsi dire, comme deux coordinates mathematiques.L'auteur replique à un critique qui doute qu'il y ait moyen pour notre méthode de penser de s'approcher aux problèmes en question. Il désigne la méthode de penser, qui est adéquate à ce propos. (shrink)

I tried to analyse the proceedings of heredity, methodologically separating the factors of “irritation and the reaction” upon it on the part of the living substance. The question was, to investigate the development of the hereditarily directed growth of the cells by “formative irritation” according to the conception of H.Driesch, that is to say in their homogeneousness with the biological reaction upon irritation on the part of the nutritive substances. It so became evident, that mechanism and vitalism have to co-operate (...) in separate sections of investigation: the first towards the substancially conceivable side, the latter towards an irrational order of ideas, as vitalism lays them down in “Entelechy“.Practically the same idea is expressed inSpemann's “Regenerations” by looking on the “Organisatoren” as substancial bearers of hereditary immaterial factors. The same thing results in all probability from an analysis ofPawlow's “conditioned Teflexes”.From all this results, that mechanism and vitalism ought to supplement one another in acting conjointly as to the conception of “totality” in the organic structure. In his “Holism”,Adolf Meyer, going beyond mechanism and vitalism, placed his conceptions of totality at the head and by “simplification” deducted the simple from the complicated.Hans Schmalfuss says: simplifying and complicating have each of them three sides, a substancial one, a planning-one and one constructed by thought. The planning side is the connecting link between the substancial side and the one constructed by thought and cannot be separated from either. He proves this by thorough argument in his “Substance and Life”. He is able to include naturallyvon Uexküll's “Planlehre”.All this corresponds to the adaptation of all that is living to the environment as belonging to a harmonious life of the individual. Even here the extreme mechanists suppose themselves able to draw upon the future and therefore remain implacable adversaries of vitalism. Perhaps there might be a reconciliation even here, if the order of ideas about an “All-life” as well as an “All-plan” combined with “Holism” should prove indispensable in scientifically enlightening the mystery of life.There follow a few words concerning the problem of heredity of qualities acquired, “erworbene Eigenschaften” .J'ai essayé d'analyser les procédés de l'hérédité en séparant méthodologiquement les facteurs de „l'irritation et ceux de la réaction” de la part de la substance vivante. Il s'agit ici du développement de la croissance des cellules par „l'irritation formative” d'après la conception de H.Driesch, cela veut dire d'après leur homogénéité avec la réaction biologique de la substance nutritive. Il se montra ainsi, que le mécanisme et le vitalisme doivent coopérer: le premier du côté substantiellement concevable, le dernier du côté de l'ordre des idées irrationelles telles que le vitalisme les expose dans „l'entéléchie”.Pratiquement, la même idée est exposée dans les „Régénérations” deSpemann, en regardant les „Organisatoren” comme porteurs des facteurs héréditaires et immatériels. Le même résultat se montre avec probabilité dans une analyse des „réflexes conditionels” dePawlow.De tout cela résulte, que le mécanisme et le vitalisme devraient suppléer l'un l'autre dans un travail commun quant à la notion de „totalité” dans la croissance organique. Dans son „Holisme”,Adolf Meyer, allant au delà du mécanisme et du vitalisme, a mis à la tête la conception de „totalité” et par la simplification il a déduit le simple du compliqué.Hans Schmalfuss dit: la simplification et la complication ont chacune trois côtés, un côté substantiel, un côté „planlich” et un côté provenant de la pensée. Le côté „planlich” est le lien entre le côté substantiel et celui provenant de la pensée et ne peut être séparé d'aucun des deux. Il prouve cela par un argument profond dans son livre „la Substance et la Vie”. Il inclut tout naturellement la „Planlehre” devon Uexküll.Tout cela correspond à l'adaptation de tout ce qui est vivant à son milieu, faisant ainsi part de la vie harmonieuse de l'individu. Il est vrai, que les extrêmes mécanistes croient pouvoir tirer sur l'avenir et c'est pour cette raison, qu'ils restent des adversaires implacables du vitalisme. Peut-être y aura-t-il une réconciliation si les ordres d'idées d'un „All-Leben” ainsi que d'un „All-Plan” combinés avec le „Holisme” se trouvent être indispensables à l'éclaircissement du mystère de la vie selon la science.Quelques mots suivent concernant le problème de l'hérédité des qualités acquises, „erworbene Eigenschaften”. (shrink)

Fasıl ve vasıl konusu, nahvin atıf konusuyla da ilişkili olarak cümlelerin bağlanma hususunu ele alan belagatın me‘ânî alanının önemli bir konusudur. Bu konuda, cümleler arasındaki anlam ilişkilerine dair bir takım kavramlar geliştirilmiş, cümlelerin bağlanmasıyla ilgili esaslar oluşturulmuştur. Bu konunun ele aldığı cümleler, aralarında sebep-sonuç, zıtlık, karşılaştırma vb. anlam ilişkileri bulunan cümleler değil, bu tür anlam ilişkileri dışında art arda gelen ve paragrafın oluşumuna katkı sunan cümlelerdir. Bu cümleler, bağlama dışında başka bir anlamı olmayan vav bağlacıyla veya bağlaçsız biçimde sıralanır. Bağlaçsız (...) sıralanan cümleler arasında modern dönemde noktalama işaretleri kullanılmaktadır. Fasıl ve vasıl konusu kendi kavramları ve sistematiği içerisinde cümlelerin bağlanmasını ve bağlanma esaslarını açıklamaktadır. Ancak bu tür cümlelerin ve bunların bağlanma konusunun Türkçe dilbilgisindeki karşılığı tartışılmamıştır. Çalışmanın bir kısmında bu konunun Türkçe kavramsal karşılığı teorik olarak tartışılmakta ve sıralı bağlı cümleler olduğu tespiti yapılmaktadır. Çalışmanın diğer kısmında ise fasıl ve vasıl konusunda ele alınan cümleler Türkçe dilbilgisi perspektifinden hareketle yeni bir bakışla sunulmaktadır. Sıralı bağlı cümlelerin noktalama işaretleriyle ilişkisi olduğundan fasıl ve vasıl konusundaki cümlelerin bu işaretlerle olan ilişkisi de açıklığa kavuşturulmaktadır. (shrink)

We present a one per cent measurement of the cosmic distance scale from the detections of the baryon acoustic oscillations in the clustering of galaxies from the Baryon Oscillation Spectroscopic Survey, which is part of the Sloan Digital Sky Survey III. Our results come from the Data Release 11 sample, containing nearly one million galaxies and covering approximately 8500 square degrees and the redshift range 0.2 < z < 0.7. We also compare these results with those from the publicly released (...) DR9 and DR10 samples. Assuming a concordance Λ cold dark matter cosmological model, the DR11 sample covers a volume of 13 Gpc3 and is the largest region of the Universe ever surveyed at this density. We measure the correlation function and power spectrum, including density-field reconstruction of the BAO feature. The acoustic features are detected at a significance of over 7σ in both the correlation function and power spectrum. Fitting for the position of the acoustic features measures the distance relative to the sound horizon at the drag epoch, rd, which has a value of rd,fid = 149.28 Mpc in our fiducial cosmology. We find DV = at z = 0.32 and DV = at z = 0.57. At 1.0 per cent, this latter measure is the most precise distance constraint ever obtained from a galaxy survey. Separating the clustering along and transverse to the line of sight yields measurements at z = 0.57 of DA = and H =. Our measurements of the distance scale are in good agreement with previous BAO measurements and with the predictions from cosmic microwave background data for a spatially flat CDM model with a cosmological constant. © 2014 The Author Published by Oxford University Press on behalf of the Royal Astronomical Society. (shrink)

This article investigates how the Norwegian author Karl Ove Knausgård in My struggle uses his existential reading of 1914 and World War I to nuance our general understanding of the war. Knausgård wants to demonstrate that the collective enthusiasm, which took millions of men by storm, was existentially motivated. The war was able to give the soldiers a sense of meaning, a project and a community; feelings they needed in their civilian lives. Furthermore, Knausgård uses his reading of World War (...) I to make a connection between the soldier’s fight and his own struggle. On the basis of his existential reading of World War I, Knausgård is able to formulate a literary poetics and existential experience. Therefore, Knausgård is able to actualize World War I. (shrink)

ZusammenfassungBeim Versuch, ein natürliches System der Wirklichkeit zu entwerfen, wird von der Vorstellung eines Schichtenbaus und von der kategorialen Erkenntnisweise im Sinne Nicolai Hartmanns ausgegangen. Dabei erweist sich einmal mehr die grundlegende Bedeutung der Gegensätzlichkeit in ihren verschiedenen Erscheinungsweisen. Insbesondere ist die Erfassung der Gesamtwirklichkeit nur unter einem Doppelaspekt möglich. Der diskursiv‐luminose Aspekt einer vierfach geschichteten, vieldimensionalen und raumzeitlich aufgespaltenen Wirklichkeit steht dem intuitiv‐numinosen Aspekt mit seiner schöpferischen, dem Raumzeitlichen entrückten Einheitsschau komplementär gegenüber. Erst beide Aspekte umfassen gemeinsam das Ganze (...) der Wirklichkeit.Der Schichtenbau der Wirklichkeit führt gleichzeitig, in Weiterentwicklung älterer Ideen, zu einer « natürlichen » Systematik der Wissenschaften, die einer jeden ihr Gebièt, aber auch ihre Schranken zuweist.RésuméPour essayer d'ébauchcr un système naturel de la réalité on part de la notion d'une structure stratifiée et d'une conception catégoriale de la connaissance telle que la conçolt Nicolai Hartmann. A ce propos se manifeste une fois de plus l'importance primordiale de l'opposition des contraires dans ses diverses manifestations. On ne peut en particulier comprendre la réalité dans sa totalité que sous un double aspect. A l'aspect discursif‐lumineux d'une réalité à quatre couches, multidimensionnelle divisée dans l'espacetemps, s'oppose de façon complémentaire l'aspect intuitif‐numineux avec sa vue créatrice d'un tout qui échappe à l'espace‐temps. Seule la conjonction de ces deux aspects embrasse la réalité tout entière.La structure stratifiée de la réalité aboutit tout en élargissant d'anciennes idées, à une systématique des sciences qui assigne à chacune à la fois son domaine et ses limites. (shrink)

L'auteur discute le critérium de la supériorité biologique. Il voit ce critérium dans la mesure, dans laquelle un être vivant est capable d'explorer et d'exploiter le milieu; c'est-à-dire la capacité de se créer les conditions internes nécessaires, les conditions externes étant données. Cette capacité devient plus grande au fur et à mesure que les êtres gagnent une indépendence relative envers le mileu, par le développement de l'homéostasie.Pour pouvoir réagir d'une manière plus efficace envers les facteurs du milieu, il est nécessaire (...) que les fonctions de l'organisme soient plus précises. Cette précision est dimensionnelle et quantitative . L'auteur discute en détail seulement l'aspect de la précision dimensionnelle des fonctions, considérant celle-ci comme la mesure proprement dite de l'évolution morpho-physiologique.Il montre, que le coté spacial-morphologique et celui temporel-physiologique de cette évolution sont non seulement parallèles, mais encore analogues selon leur nature: sous les deux aspects, l'évolution signifie une augmentation de la complexité, une réduction des dimensions relatives des éléments composants; sous l'aspect physiologique, cela veut dire une augmentation de la vitesse des processus. Dans cette augmentation des vitesses voit l'auteur l'aspect physiologique de l'évolution du monde animal.On discute ensuite le problème des dimensions relatives: du „temps propre“ et de l'„espace propre“.En conclusion, l'auteur montre l'insuffisance des études comparatives morphologiques pour élucider la marche de l'évolution, le progrès biologique. L'évolution a de même un aspect physiologique, aussi important que celui morphologique. Seulement l'étude combinée des deux aspects permettra les recherches précises, quantitatives sur l'évolution.Der Verfasser bespricht das Kriterium der biologischen Superiorität ; er sieht dieses Kriterium in dem Mass, in dem ein Lebewesen fähig ist die Umwelt zu erforschen und auszunützen, d.h. sich die nötigen inneren Bedingungen an Hand der äusseren Bedingungen zu schaffen. Das Wachsen dieser Fähigkeit ist mit dem allmählichen Erlangen einer relativen Unabhängigkeit der Lebewesen der Umwelt gegenüber, durch die Entwicklung der Homöostasie, verbunden.Damit die Reaktionen der Lebewesen auf die Umweltsfaktoren möglichst wirksam sind, ist eine grösstmögliche Genauigkeit der Funktionen erforderlich. Diese Genauigkeit ist dimensionell und quantitativ . Der Verfasser bespricht ausführlich nur den dimensionellen Genauigkeitsaspekt der Funktionen, da er diesen als das eigentliche Mass der morpho-physiologischen Evolution betrachtet. Er zeigt, dass zwischen der räumlich-morphologischen und der zeitlichphysiologischen Seite dieser Evolution nicht nur ein Parallelismus besteht, sondern auch eine Wesensanalogie: beide Aspekte der Evolution bedeuten eine Steigerung der Komplexität, eine Verkleinerung der relativen Dimensionen der zusammensetzenden Elemente; vom physiologischen Standpunkte aus, bedeutet dieses eine Geschwindigkeitssteigerung der Vorgänge. In dieser Geschwindigkeitssteigerung, die in der phylogenetischen Reihe vor allem auf dem Gebiete der „animalische“ Funktionen festgestellt wurde, sieht der Verfasser den physiologischen Aspekt der Tierweltevolution.Dann wird das Problem der relativen Dimensionen besprochen: der „eigenen Zeit“ und des „eigenen Raumes“.Abschliessend, zeigt der Verfasser, dass die vergleichenden morphologischen Studien nicht genügen um den Gang der Evolution, den biologischen Fortschritt, zu klären. Die Evolution hat auch seinen physiologischen Aspekt, der genau so wichtig ist wie der morphologische. Nur das gleichzeitige Studium beider Aspekte wird eine genaue, quantitative Erforschung der Evolution ermöglichen.The author discusses the criterion of the biological superiority ; he sees this criterion in the measure in which a being is able to explore and to make use of its environment, that means to create for itself the necessary internal conditions on account of the external ones. The increase of this capacity is dependent of a gradual gaining of a relative independence of the beings towards the environment, by the development of homoiostasy.In order that the reactions towards the factors of the environment shall be more efficatious, a greater precision of the functions is necessary. This precision is dimensional and quantitative . The author discusses in detail only the aspect of the dimensional precision of the functions, meaning that this is the real measure of the morpho-physiological evolution. He shows that between the spatial-morphological aspect of this evolution and the temporal-physiological one there is not only a parallelism, but an analogy of nature: under the two aspects evolution means an increase of complexity, a reduction of relative dimensions of component elements; under physiological aspect this means an increase of the speed of processes. In this increase of speed the author views the physiological aspect of the evolution of the animal kingdom.Than the problem of relative dimensions is discussed: of the “own time” and “own space”.In conclusion the author shows that comparative morphological studies are not sufficient to elucidate the way of evolution, the biological progress. Evolution also has a physiological aspect, as important as the morphological one. Only the concomitent study of both aspects will permit a precise, quantitative research on evolution. (shrink)

Mehmet Akif İnan, Türkiye sendikacılığının önde gelen bir siması olarak bilinmesinin yanı sıra şâir ve yazarlığıyla da toplumun ekseriyeti tarafından tanınan bir şahsiyettir. Fakat sûfî kişiliği pek bilinmemektedir. Yapılan araş-tırmada İnan’a daha mücadeleci ve aktif karakter sağlayan hakikat, bilinmeyen tasavvuf ve tarîkat yönüdür. O, tasavvuf terbiyesinin kazandırdığı ahlâkla, insanlara önceden gösterdiği fedakârlığın daha fazlasını gösterir. İnan, tasavvuf ilmiyle benlik dönüşümünü gerçekleştirdikten sonra hem sendika çalışmalarında hem yazılarında ve şiirlerinde neslin kendi öz kültürü ve medeniyetiyle yetişmesi için gayret göstermiştir. İnan’ın tarîkata (...) intisabı yakın çevresi tarafından hayretle karşılanırken, tasavvufun kendisine kazandırdığı hal ile insanları kucaklaması, onların dertlerini paylaşması, arkadaşları tarafından "entelektüel derviş" olarak vasıflandırılır. Bu konuda yakın arkadaşları ve kendisini tanıyanlardan birçok eleştiri almıştır. Bu çalışmada, İnan’ın hayatı, eserleri, hayat mücadelesi ve pek bilinmeyen sûfî kişiliği ele alınmaktadır. (shrink)

Les fouilles effectuées au cours de ces dernières dizaines d’années, ont modifié profondément le tableau qu’on se faisait de la préhistoire chinoise. Au début du xxe siècle, les savants les plus connus pouvaient encore mettre en doute l’existence d’une époque néolithique chinoise — mais depuis lors, l’activité de l’archéologie a mis à jour un vaste matériel et paléolithique et néolithique. Le présent article, extrait du premier volume d’une histoire économique et sociale de la Chine, donne une vue d’ensemble du matériel (...) nouvellement acquis et cherche à le mettre en valeur pour une considération sociologique.L’homo pekinensis, l’ancien habitant de la Chine paléolithique du Nord connaissait le feu ; il se servait d’instruments et d’armes en pierre travaillée. Aux deux degrés de son évolution de chasseur primitif et de chasseur évolué, correspondent deux degrés de perfection de ces instruments. Il semble bien que les prisonniers aient été tués (et mangés?) sans distinction d’âge et de sexe. Les chasseurs ne sauraient que faire du travail d’esclave.Vers la fin de l’époque néolithique chinoise se produisit un épanouissement que la rare perfection de la céramique „rouge“ et „noire“ indique assez bien. La filiation somatique de l’homo pekinensis et du Chinois des époques ultérieures est probable ; il semble hors de doute que l’homme de l’époque néolithique soit du même type que celui de la Chine historique. Primitivement, l’agriculture (à la houe) était faite par les femmes, qui en même temps confectionnaient à la main — par la suite au moyen d'une plaque très simple — la céramique,,rouge“ ; les hommes continuaient à s'occuper de la chasse et de la pêche. Dès lors apparaît, encore qu'assez vaguement, une civilisation démocratique et paysanne, caractérisée probablement par des éléments matriarchaux. Vers l'époque de la céramique „noire“ se produit la transition vers l'élevage et à la céramique qui connaît alors le tour de potier — ces deux sortes de travaux incombent aux hommes. L'agriculture se fait plus intense, c'est peut-être ici qu'il convient de supposer les premiers débuts de la construction de terrasses et de l'irrigation. Les esclaves trouvent un emploi, une différenciation sociale se produit, c'est l'origine des villes. La société agraire primitive fait place à un ordre nouveau. Celui-ci s'exprime socialement parlant par une noblesse de clan primitive, politiquement par l'État.Les découvertes les plus récentes de l'archéologie chinoise apportent de nombreuses preuves pour l'évolution telle qu'elle vient d'être esquissée. L'analyse des mythes archaïques et des contes populaires de la Chine confirme, par la suite, au moyen de l'anthropologie ce que l'étude avait jusqu'ici rendu hautement probable par les méthodes de l'archéologie.Die Ausgrabungen der letzten Jahrzehnte haben das Bild der chinesischen Frühgeschichte grundlegend geändert. Während noch zu Anfang des 20. Jahrhunderts führende Gelehrte die Existenz eines chinesischen Neolithikums bezweifelten, hat seither die Tätigkeit der Archäologie sowohl paläolithische wie neolithische Funde in grosser Reichhaltigkeit zutage gefördert. Der vorliegende Aufsatz — Sektion I des ersten Bandes einer Wirtschafts-und Sozialgeschichte Chinas — gibt einen Überblick über das neu gewonnene Material und sucht es sozialwissenschaftlich auszuwerten.Homo pekinensis, der (früh) altsteinzeitliche Bewohner Nordchinas kannte das Feuer ; er benutzte Werkzeuge und Waffen aus behauenem Stein. Zwei Stufen der Bearbeitung seiner Geräte deuten zwei Stufen seiner ökonomischen Entwicklung an, die des „niederen“ und des „höheren“ Jägertums. Gefangene scheinen ohne Unterschied von Alter und Geschlecht getötet (und verzehrt?) worden zu sein. Jäger haben für Sklavenarbeit keine Verwendung.Reich entwickelt ist Chinas (spätes) Neolithikum, dessen „rote“ und „schwarze“ Töpferei von seltener Vollkommenheit ist. Der Zusammenhang des homo pekinensis mit den späteren Chinesen ist somatisch wahrscheinlich, die Zugehörigkeit der Bewohner des chinesischen Neolithikums zu dem geschichtlichen Chinesentum scheint ausser Zweifel. Ursprünglich wurde offenbar der Ackerbau (Hackbau) von Frauen betrieben, die zugleich mit der Hand — und später mit einem einfachen Drehrad — die „rote“ Töpferei herstellten, während die Männer fortfuhren zu jagen und zu fischen. Das Bild einer primitiven demokratischen Dorfkultur mit vermutlich mutterrechtlichen Zügen wird andeutungsweise sichtbar. Es folgt zur Zeit der „schwarzen“ Töpferei der Übergang zur von Männern betriebenen Viehzucht und zu einer mit der Töpferscheibe von Männern durchgeführten Töpferei. Der Ackerbau wird intensiver, die ersten Anfänge von Terrassenbau und Bewässerung liegen vielleicht hier. Sklaven werden verwendbar, soziale Differenzierung tritt ein. Städte entstehen. Die primitive Agrargesellschaft verwandelt sich in eine Ordnung neuer Art, deren sozialer Ausdruck ein primitiver Clan-Adel, deren politischer Ausdruck der Staat ist.Die jüngsten Entdeckungen auf dem Gebiete der chinesischen Archäologie erbringen zahlreiche Beweise für einen derartigen Entwicklungsgang. Die Analyse von Chinas archaischen Mythen und Volkserzählungen bestätigt im Fortgang der Untersuchung mit den Mitteln der Anthropologie, was die hier gebotene Darstellung mit den Methoden der Archäologie bereits in hohem Grad wahrscheinlich gemacht hat. (shrink)